«Στις σχέσεις μου ποτέ δεν έβαζα προτεραιότητα τον εαυτό μου, μόνο τις ανάγκες των άλλων» ανέφερε με πίκρα η Π., σκεφτόμενη την πρόσφατη απόφαση της να χωρίσει από τον Κ. μετά από 3 χρόνια σχέσης. Της είχε στοιχίσει πολύ αυτή η σχέση, γιατί είχε δώσει πολύ χρόνο και ενέργεια, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή ο Κ. θα της έδειχνε έμπρακτα και θα της ανταπέδιδε την ουσιαστική αγάπη και το νοιάξιμο που εισέπραττε από εκείνη, με το να πάρει διαζύγιο από την… καταπιεστική σύζυγο του. Όμως ο Κ. δεν έπαιρνε ποτέ διαζύγιο από τη γυναίκα του, όσο δυστυχισμένος και εγκλωβισμένος κι αν έλεγε ότι ήταν μαζί της. Μόνο έλεγε στην Π. το πόσο σημαντική του ήταν, γιατί του έδινε φως στη μίζερη ζωή του και το πόσο πρωτόγνωρα ευτυχισμένος ήταν κοντά της, (στις λίγες ώρες που πάντα επεδίωκε η Π. να βρει για να στριμωχτεί στο πιεσμένο πρόγραμμά του). Και αυτό την κολάκευε και την ικανοποιούσε- εν μέρει.
Στη θεραπεία αρχικά εξέφραζε την ανάγκη της να ξεπεράσει αυτόν τον χωρισμό, γιατί την πονούσε πολύ (παρόλο που μέσα της σιγόκαιγε η ελπίδα ότι κάποια στιγμή ο Κ. θα καταλάβει επιτέλους την αξία της και θα επιστρέψει, διεκδικώντας την σθεναρά). Όσο αναπτύσσαμε τα δυναμικά της σχέσης τους, τόσο περισσότερο η ίδια ανακουφιζόταν από ενοχές για το πόσο κακή σύντροφος ήταν, όταν σε στιγμές μοναξιάς και απελπισίας του ζητούσε να χωρίσει, γιατί «και εκείνος ζοριζόταν πολύ τότε».
Σε μια κομβική συνεδρία, συνειδητοποίησε ότι τελικά ο Κ. είχε απέναντι της μια χειριστική συμπεριφορά, με θυματοποίηση και ναρκισσιστικά στοιχεία, που κάθε άλλο παρά συντροφικό μοίρασμα περιείχε. Αυτός που έδειχνε εύθραυστος ήταν και αυτός που είχε περίτεχνα διαμορφώσει τους όρους της σχέσης τους, προς όφελος του. Η Π. είχε γίνει πολύ βολική. Το αίσθημα ενοχής και θλίψης μετατράπηκε σε θυμό!
Με το πέρας των συνεδριών άρχισε να βλέπει με άλλο βλέμμα αυτή τη σχέση. Της δημιουργούνταν έντονα συναισθήματα, όσο την επεξεργαζόταν. Μέχρι που….
…κάποια μέρα ήρθε στο γραφείο με πολλή συναισθηματική φόρτιση. «Ο Κ. μοιάζει με τη μητέρα μου!» είπε, αναστενάζοντας με πίκρα, θυμό και έκπληξη. Τότε άρχισε να μου περιγράφει σαν χείμαρρος όλη τη ναρκισσιστική συμπεριφορά της μητέρας της από τότε που η ίδια ήταν παιδί. Όλη της η παιδική ηλικία και μετέπειτα ζωή της ήταν προσαρμοσμένη στις ανάγκες της μητέρας της, η οποία ποτέ δεν έδινε ιδιαίτερη σημασία στις συναισθηματικές ανάγκες των παιδιών της, τα οποία καλούνταν να υπηρετήσουν τις ανάγκες της. Όλα ήταν γύρω από την εικόνα της και την προσωπική της ευχαρίστηση και ικανοποίηση. Η Π. ανέσυρε δυσάρεστες αναμνήσεις όπου η μητέρα της την χτυπούσε δυνατά με καλώδιο, γιατί η Π, ενώ έπαιζε με την αδερφή της, έκανε φασαρία και δεν την άφηνε σε ησυχία. Ή ακόμη χειρότερα, όταν αργότερα της εκμυστηρεύτηκε ότι στα 8 της χρόνια είχε παρενοχληθεί σεξουαλικά από έναν οικογενειακό φίλο, εκείνη εξοργίστηκε για το κακό που αυτός έκανε στην εικόνα της, χωρίς να εστιάσει στη συναισθηματική κατάσταση της Π……….
Αναμφίβολα η σχέση της Π με τον Κ. (και η ομοιότητα στα ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς και προσωπικότητας τους) ενεργοποίησε το τραύμα της σχέσης που εκείνη είχε με τη μητέρα της, σε μια τόσο τρυφερή ηλικία που ποτέ δεν κατάφερε να διαχειριστεί.
Πλέον με την Π. έχουμε εστιάσει στην πολύ κομβική σχέση της με την μητέρα της και η ίδια ήδη μοιάζει πιο δυνατή και αποφασισμένη από ποτέ να επουλώσει όλες της τις πληγές…