ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΨΑΡΡΑ

ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ MSc, PhD

7. Το δώρο της Χ. στον εαυτό της

Η Χ. αποφάσισε στα 50 της χρόνια να ξεκινήσει για πρώτη φορά ψυχοθεραπεία. Ενώ το είχε ανάγκη εδώ και πολλά χρόνια, εντούτοις τα οικονομικά της δεν της το επέτρεψαν ποτέ.

Η ίδια καταγόταν από ένα χωριό, και είχε μεγαλώσει με πολλές στερήσεις. Επειδή «δεν τα έπαιρνε τα γράμματα», από τα 14 μέχρι τα 18 της, δούλευε στα χωράφια, συνεισφέροντας στο πατρικό της. Ο γάμος της στα 18 με έναν συγχωριανό της, τον οποίο εξαρχής δεν ενέκριναν οι γονείς της (οι οποίοι της έκλεισαν δια παντός την πόρτα, όταν τους χρειάστηκε), δεν φάνηκε να της εξασφαλίζει καλύτερη ζωή μετέπειτα. Μετακόμισε με τον σύζυγο της στην Αθήνα, για ένα καλύτερο αύριο. Η αδυναμία του όμως να συντηρήσει οικονομικά την ίδια και τα δυο τους παιδιά αλλά και οι αμέτρητες συγκρούσεις και εντάσεις μεταξύ τους λόγω των οικονομικών δυσκολιών, την οδήγησαν να κυνηγάει οποιαδήποτε δουλειά της προσφερόταν ευκαιριακά. Η αγωνία για χρέη, δάνεια, προσημειώσεις σπιτιού, έξοδα για σπουδές παιδιών ήταν μια αναπόδραστη καθημερινότητα, που την είχε απορροφήσει, χωρίς να έχει την πολυτέλεια να φροντίσει ποτέ τον εαυτό της. Σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και η ολοένα και πιο απαξιωτική συμπεριφορά του συζύγου της, η ενδοοικογενειακή βία από αυτόν και το κυριότερο: η εξάρτηση του παιδιού της από τα ναρκωτικά. Τότε ήταν που για χρόνια έδωσε άνισες μάχες για το παιδί της και τις κέρδισε, ακολουθώντας με ευλαβική συνέπεια, αγωνία και ελπίδα ο,τι της υποδείκνυαν οι ειδικοί του προγράμματος απεξάρτησης, προκειμένου να διαφύγει το παιδί της τον κίνδυνο. Και τα κατάφερε, ίσως με τίμημα τη δική της ξεγνοιασιά.
Όταν με επισκέφτηκε η Χ. για πρώτη φορά, κατάκοπη και σχεδόν στεγνωμένη από ζωντάνια και χαρά, ήταν αποφασισμένη να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά και κυρίως να ακούσει τον εαυτό της, στον οποίο τόσα χρόνια κώφευε. Είχε έρθει με πολλή δέσμευση, πίστη και ελπίδα. Προκειμένου να αντεπεξέλθει οικονομικά στο κόστος των συνεδριών της ψυχοθεραπείας της, είχε ήδη εξασφαλίσει (κρυφά από τον σύζυγο) κάποια προσωπικά έσοδα (τα οποία κέρδιζε ανά μήνα, καθαρίζοντας σκάλες). Μάλιστα, λόγω του δύσκολου ωραρίου της στη δουλειά, είχε προνοήσει να δανειστεί το password από το Wi-Fi του γείτονα από το επάνω διαμέρισμα, προκειμένου να κάνουμε εκτάκτως διαδικτυακή συνεδρία, σε περίπτωση που δεν θα προλάβαινε να έρθει στο γραφείο μου.
«Κυρία Ευαγγελία μου, αυτό είναι το πιο μεγάλο δώρο που κάνω στον εαυτό μου και δεν πρόκειται με τίποτα να μου το στερήσω» μου είπε βουρκωμένη και με αποφασιστικότητα. Ένιωσα απίστευτη τιμή, συγκίνηση και θαυμασμό για το μεγαλείο της ψυχής της. Φοβούμενη μήπως σπάσει η φωνή μου από τη συγκίνηση, με τρυφερό βλέμμα της χαμογέλασα ζεστά, υποκλινόμενη στη δύναμη της ψυχής της…