ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΨΑΡΡΑ

ΚΛΙΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ - ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΡΙΑ MSc, PhD

Η αξία της ψυχοθεραπείας

Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία. «Κράτα με σταθερά, μέχρι να μάθω να με αγαπώ»…Αυτό νιώθω ότι συχνά είναι το άρρητο, ασυνείδητο αίτημα πολλών ανθρώπων, όταν με επισκέπτονται…Ως ψυχοθεραπευτές, έχουμε την έγνοια και την ευθύνη στην αρχή να κρατήσουμε απ’ το χέρι κάθε ευάλωτη ψυχή, σαν να είναι ένα μικρό, ανυποψίαστο, αποπροσανατολισμένο παιδί και να διαβούμε μαζί ένα άγνωστο και πρωτόγνωρα μοναχικό μονοπάτι ανακάλυψης της μοναδικότητάς του. Σιγά σιγά, όσο αυτό το παιδί δυναμώνει, όσο βρίσκει τον βηματισμό του, τη δύναμη και το κίνητρο να φτάσει στο τέλος αυτού του μονοπατιού, κοντοστεκόμαστε και το αφήνουμε με εμπιστοσύνη να προχωρήσει μπροστά, παρακολουθώντας το με σταθερό και τρυφερό βλέμμα να εξερευνά με λαχτάρα τα νέα ερεθίσματα και τις νέες εμπειρίες του και να χαράζει αντίστοιχα την πορεία του, μέσα από τις επιλογές και τις αποφάσεις που θα κληθεί να πάρει για τον εαυτό του. Νιώθει σε κάθε του βήμα, όσο ξεμακραίνει από εμάς, την ασφάλεια και τη ζεστασιά του βλέμματος μας πίσω του. Γνωρίζει ότι είμαστε εκεί (νοερά και συναισθηματικά) κοντά του, για να το ενθαρρύνουμε, να του επισημαίνουμε τους κινδύνους και τις δυσκολίες αυτής της πορείας αλλά και να του υπενθυμίζουμε τις νέες του δεξιότητες και τα πολύτιμα εφόδια που έχει κατακτήσει…μέχρι τελικά εκείνο να ενηλικιωθεί συναισθηματικά και να αγκαλιάσει το είναι του.
Ο ψυχοθεραπευτής είναι το εργαλείο, το διευκολυντικό μέσο εξερεύνησης, και όχι ο πρωταγωνιστής που παίρνει τα εύσημα για αυτό το ξεχωριστό ταξίδι αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου. Είναι κρίσιμο να υπηρετεί το λειτούργημα του με σεμνότητα, υπευθυνότητα, σεβασμό και δέος στον ανεξερεύνητο ψυχισμό ενός ανθρώπου. Οφείλει να έχει διακριτική, σταθερή (συναισθηματική) παρουσία, και έναν παρασκηνιακό ρόλο στο ταξίδι αυτό.
Η θέση ενός ψυχοθεραπευτή δεν είναι αυτή σε ένα πάνελ, σε τηλεοπτικές εκπομπές, δίνοντας ως αυθεντία (αδιακρίτως και χωρίς σεβασμό στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου) συμβουλές, με αυθαίρετες γενικεύσεις για τον άνθρωπο μπροστά από μια κάμερα ή σε ένα πρόχειρο βίντεο αυτοπροβολής. Η θέση του είναι στο παρασκήνιο, σχεδόν αθέατος να ρίχνει διακριτικά φως στο προσωπικό, μοναχικό ταξίδι κάθε ανθρώπου που του εμπιστεύεται την ψυχή του, μέχρι τελικά να ανακαλύψει το μεγαλείο της και να την αγαπήσει. Επουδενί δεν είναι ο αρχιτέκτονας αυτής της πορείας και επουδενί δεν πρέπει να πιστωθεί την επιτυχία αυτού του δύσκολου εγχειρήματος, γιατί απλά αυτή την άνιση μάχη, δεν την δίνει/κερδίζει αυτός…Είναι η αξιοσέβαστη προσωπική πορεία συναισθηματικής ενηλικίωσης ενός ανθρώπου, με γνώμονα τις ξεχωριστές του ανάγκες και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται…