
Ο ψυχοθεραπευτής είναι το εργαλείο, το διευκολυντικό μέσο εξερεύνησης, και όχι ο πρωταγωνιστής που παίρνει τα εύσημα για αυτό το ξεχωριστό ταξίδι αυτογνωσίας του κάθε ανθρώπου. Είναι κρίσιμο να υπηρετεί το λειτούργημα του με σεμνότητα, υπευθυνότητα, σεβασμό και δέος στον ανεξερεύνητο ψυχισμό ενός ανθρώπου. Οφείλει να έχει διακριτική, σταθερή (συναισθηματική) παρουσία, και έναν παρασκηνιακό ρόλο στο ταξίδι αυτό.
Η θέση ενός ψυχοθεραπευτή δεν είναι αυτή σε ένα πάνελ, σε τηλεοπτικές εκπομπές, δίνοντας ως αυθεντία (αδιακρίτως και χωρίς σεβασμό στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου) συμβουλές, με αυθαίρετες γενικεύσεις για τον άνθρωπο μπροστά από μια κάμερα ή σε ένα πρόχειρο βίντεο αυτοπροβολής. Η θέση του είναι στο παρασκήνιο, σχεδόν αθέατος να ρίχνει διακριτικά φως στο προσωπικό, μοναχικό ταξίδι κάθε ανθρώπου που του εμπιστεύεται την ψυχή του, μέχρι τελικά να ανακαλύψει το μεγαλείο της και να την αγαπήσει. Επουδενί δεν είναι ο αρχιτέκτονας αυτής της πορείας και επουδενί δεν πρέπει να πιστωθεί την επιτυχία αυτού του δύσκολου εγχειρήματος, γιατί απλά αυτή την άνιση μάχη, δεν την δίνει/κερδίζει αυτός…Είναι η αξιοσέβαστη προσωπική πορεία συναισθηματικής ενηλικίωσης ενός ανθρώπου, με γνώμονα τις ξεχωριστές του ανάγκες και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται…